E-Motions On Wheels

Aan het begin van onze reis hebben we eindeloos geprobeerd om met verschepers in contact te komen. Het werd al gauw duidelijk dat het verschepen van een auto eenvoudig lijkt, maar niet is. Je hebt een contactpersoon nodig, maar ja, waar haal je die vandaan vanuit Nederland. Kortom, we zijn destijds vertrokken met de uitdaging om tijdig een verscheper te vinden voor we weer in Nederland moesten zijn.

Onderweg kregen we een tip om eens contact op te nemen met Namship en zowaar, de email werd razend snel beantwoord en “onze man” houdt kantoor in Walvis Bay, Namibie, alwaar we hem bezocht hebben en tot een deal zijn gekomen. Niet om te verschepen vanuit Walvis Bay, maar vanuit Cape Town en zo werd het alsnog complex, want nu werd er nog iemand aan het proces toegevoegd, Seaboard Maritime Services te Cape Town.

We spreken af dat we de 15de februari in Cape Town zullen zijn om de auto in te leveren zodat deze gestouwd kan worden in een container. Het stormt echter aan de Kaap en daarom kunnen de zeecontainers niet gelost, maar ook niet geladen worden. Een ingewikkeld systeem van het verzamelen van zeecontainers gaat hieraan vooraf, het Stacken, met daarbij de goedkeuring van Customs.

Na wat heen en weer gemail over het feit dat het ons niets kan schelen wanneer onze zeecontainer “gestacked” wordt, via welk schip en wanneer dat schip geladen wordt, worden we op woensdag de 16de om 13.00 uur in de haven verwacht. De tank moet bijna leeg zijn, alle gasflessen moeten leeg zijn en idem voor de 4 jerrycans. We worden voorbereid op een 2.5 uur durend Customs Exam en……wat zakgeld om het proces te verkorten werkt hier niet……

De Customs officer moet opgehaald worden en in de auto terug blijkt de man het razend druk te hebben. Onderweg naar de haven tekent hij in de auto het Carnet de Passage al af en na de controle van het Chassisnummer draagt hij ons over aan de Loadmanager. Hij heeft zelfs geen tijd om ook maar in de auto te kijken, laat staan dat er 1 deur geopend moet worden. Kortom….de snelste controle ooit! De Loadmanager is een aardige gepensioneerde man die samen met twee havenarbeiders de auto in de reeds klaarstaande container gaat vastzetten.

De banden hoeven niet leeg, de daktent en het reservewiel hoeven er niet af, ik kan er zo inrijden. Met wat stuurmanskunst staat de auto binnen 10 minuten in het miden van de container en kan het vastzetten beginnen.

Met links en rechts nog 20 cm lukt het net om nog uit de auto te kruipen.

Rondom de banden worden er balken aan de vloer van de container getimmerd en met aan iedere kant 4 spanbanden wordt de auto aan de zeecontainer vastgesjord.

Nadat de container is verzegeld wordt hij opgepikt door een heftruck en vertrekt hij richting het gebied waar de containers worden  ”gestacked” (klaargezet in de juiste volgorde en hoogte om geladen te worden). Al met al zijn we een kleine twee uur kwijt, waarvan het vastzetten  de meeste tijd heeft gekost. Na 24813 Km mag de HJ terug naar huis met als bijzonderheid ook nog eens : Zonder 1 lekke band!!

Als alles goed gaat is de auto rond 7 maart in Rotterdam en als het daar ook zo soepel gaat, zijn we meer dan tevreden over de beide companies die ons geholpen hebben!

Het zuidelijkste puntje van The Cape, Kaap de Goede Hoop, niet het zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika, want dat is Agulhas. Kaap de Goede Hoop noemden onze voorouders het. Het spookt er de meeste dagen van het jaar, er zitten verraderlijke rotsen net onder de zeespiegel en de mist is hier berucht.

Als we er vanuit Kleinbaai heen rijden passeren we de mooiste stranden van Zuid-Afrika. Nog niet volgebouwd met afzichtelijke betonnen 5 sterren resorts, gevuld met dito oosterburen Door de harde wind, het witte zand en de blauwe lucht krijgen de stranden wat mystieks, ook omdat ze zo verlaten zijn.

De kaap is eigenlijk een schiereiland, met zicht op De Tafelberg en langs de kustroute op het schiereiland rijden we door een paar dorpjes met vaak een rijk historisch verleden. Wij overnachten in het dorp Simonstown, Millers Point, een oud walvisstation vanwaar men in vroeger tijden de Right Whale ving. Een joekel van een walvis, langzaam zwemmend en eenmaal vermoord bleef hij drijven! Tegenwoordig is de walvistrek een van de grootste toeristenattracties van de Cape. Deze is echter in de winter, dus nu zijn er geen walvissen te zien.

De beroemde Tafelberg zie je oprijzen vanuit de kust. Deze kun je bezoeken, maar ook hier geldt dat deze vaak in de mist ligt en dat er boven dus niets te zien is behalve ….wolken. Hier kun je voor een grijpstuiver met je kop in de wolken lopen!

Vanaf Kaap de Goede Hoop is het ruim 9600 Km terug naar huis en 8630 Km naar de Zuidpool. Hemelsbreed wel te verstaan.

Op De Kaap zelf staat een bordje met de coordinaten van dit zuidelijke puntje aarde en zo zijn we zowel op het zuidelijkste stukje van dit contiment geweest als eerder ook het meest noordelijke puntje van Europa, de Noordkaap!

De Kaap zelf werd beveiligd met een in Engeland gebouwde vuurtoren uit 18.. Echter door de grote hoogte waar hij op staat en stond hij ook voortdurend in de mist. Na een zoveelste schipbreuk heeft men een tweede vuurtoren gebouwd en deze staat net boven zeeniveau op De Kaap. Hieronder de originele vuurtoren.

De Kaap kun  je bereiken door middel van een hike van meerdere uren, helaas, helaas waren wij daar niet op gekleed en moeten we het doen met een mooie foto.

Veder zijn er op het eiland vele mooie baaitjes, sommige kun je bereiken met de auto, andere alleen lopend. Doordat ze zo afgelegen zijn heb je vaak de hele baai voor jezelf!

In Simonstown slapen we op een camping vol met CapeTowners die er een goed feestje van maken. De braai wordt massaal gebruikt en dat kun je nu nog ruiken in onze daktent. Vanaf de hoge rotsen waar de campsite op staat kun je zo de baaien van het schiereiland bekijken. Opnieuw een uniek kampeerplekje.

Het is onze laatste overnachting langs de kust want de volgende dag hebben we een afspraak met een Belgisch echtpaar wat na geslaagde zaken in Belgie hier is gaan wonen. Wij hebben we ontmoet in Namibie en zij willen graag weten hoe en welke voorbereidingen wij hebben getroffen voor onze reis.
We overnachten in Paarl, een dorp vol Wine-estates en genieten van hun gastvrijheid. We gaan eten bij een Estate en krijgen een leuke rondleiding door de omgeving.  Als we afscheid nemen van deze twee zeer bijzonder gastvrije mensen hebben we afgesproken dat “wij” ze op weg gaan helpen om mogelijk ooit eens van eenzelfde reis te ondernemen.